nu lig je hier vergeefs te zijn, eens had je boeken vol belevenissen, liedjes van de meester en
muizenissen achter het behang

nu lig je hier vergeefs te zijn, eens bewapende en ontwapende je, begroef je tranen, liet begaan en spoorde aan

nu lig je hier vergeefs te zijn, eens was je bevoorrecht en voornaam, gelijk sterk en fragiel, viel
je onnavolgbare optimisme op.

nu lig je hier vergeefs te zijn eens liet je merels zingen was
je leed iets van binnen, ging het goed als het niet goed ging, liet je los als het vast zat.

nu lig je hier vergeefs te zijn eens
was je onoverwinnelijk, een beminnelijk lenteviooltje dat
lachend op een druppel regen wacht

nu lig je hier vergeefs te zijn eens scheen de zon op je schouder je arm in je schoot
gevouwen, gekluisterd, zacht vloekend struikelend

nu je hier vergeefs, stil ligt en bent,
geef ik je mijn arm, mijn been, mijn adem zonder woorden,
mocht ik je stem nog eens horen