Terwijl ik kijk naar een tv-verslag van het mind-blowing aantal wereldleiders, wetenschappers, beroemdheden en ngo’s in Glasgow dat probeert nu echt iets tegen opwarming van de aarde te doen, gooi ik een klokhuis in het gft-bakje onder mijn aanrecht. Een bijna achteloze handeling want ik ben het inmiddels zo gewend.

Hé Siri
Afval scheiden is een van mijn kleine bijdragen aan een schoner milieu. Het helpt een beetje en als we het echt allemaal goed zouden doen, heel veel. Ga maar eens na hoeveel plastic er door je handen gaat bij het koken. Maar het blijft ingewikkeld. Wat moet waar, denk ik altijd. Het zou ook helpen als Siri eens een bruikbaar antwoord geeft als ik wil weten in welke bak mijn medicijnstrip bijvoorbeeld kan. Pfff.

Greenwashing
Ik zou kunnen betogen dat ondernemers en overheden meer moeten doen. Is ook zo. Coca-Cola wierp zich op als bestrijder van afval maar vergat erbij te zeggen dat ze topvervuiler zijn en lobby-den tegen statiegeld op plastic flesjes. Shell, Ikea, H&M en nog tal van anderen grote bedrijven maken zich schuldig aan greenwashing. En dan zullen we het maar niet hebben over kabinetten die wel wetten maken maar er zelf niet naar handelen.

Hypocriet
Terug naar mezelf. Ik scheid dan wel afval en vind mezelf dan ongelooflijk duurzaam. Maar pak voor kleine afstandjes de auto, heb oneindig veel dekbedovertrekken en handdoeken in huis en vind skiën leuk. En zo hebben we allemaal onze zondes. Aren’t we all hypocrites? Waarom dan toch? Omdat niets doen geen optie meer is. En het tijd is te stoppen met vinger wijzen als excuus om zelf niets te doen. Want laten we wel wezen, dat is gedrag van kleuterproporties: “Ja, maar hij begon eerst (sic)!” Wat overigens wel klopt.