Lintje

Zo’n dag. Waarop de Eltens kerktoren als een scherp geslepen potlood het blauw in stukken spiest. De akkers omgeploegd zijn. En een varen het puntje van zijn tong boven de aarde uit krult. Zo’n dag waarop een veulen – meer been dan body- schuchter zijn moeder achterna huppelt. Een dag die een lintje verdient, zo’n dag.

Nog een paar dagen en dan regent het weer. Lintjes.

Hassanal Bolkiah kreeg in 2013 een lintje van ons koningshuis. Het was niet zo maar een lintje. De sultan van Brunei werd verheven tot Ridder-Grootkruis in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Het mooiste en belangrijkste lintje dus. Hassanal had daar niets speciaals voor gedaan, anders dan koningin Beatrix met alle egards te ontvangen in Istana Nurul Iman. In dit koninklijk paleis druipt het goud van het plafond.

In datzelfde jaar werkte ik nog voor de gemeente Amsterdam. Koning Willem-Alexander zou gekroond worden, al mochten we dat formeel zo niet noemen. De gemeente was als gastheer verantwoordelijk voor een ordentelijk verloop van de troonswisseling. Een megaklus. Elke betrokken ambtenaar werkte daar met hart en ziel aan. Ook ik.

Een paar weken nadat koning Willem Alexander aantrad werden allen betrokkenen ontboden. Bij Koninklijk Besluit kreeg iedereen die een betekenisvolle bijdrage had geleverd een inhuldigingsmedaille opgespeld. Ernstig verlegen waren we er bij, want we deden gewoon ons werk.

Daags na de onderscheiding stonden de eerste inhuldigingsmedailles al te koop op Marktplaats.

In Brunei was deze majesteitsschennis vast bestraft met handafhakking. Of steniging.

En de sultan? Die draagt zijn kleinood vast met trots. Maar gelukkig mogen wij het zilver in vrijheid per opbod van de hand doen.

Copyright © All rights reserved.
Using Format