Moederdag

Het is een groot taboe om kritiek te hebben op je moeder op Moederdag. Ze is toch de liefste, de leukste, de mooiste?

Ze heeft je gebaard, met alle vezels in haar lichaam jou op aarde geworpen. Ze heeft je gore stinkluiers verschoond, je snot vermengd met aangekoekte zandzooi afgeveegd. Je ‘boterham buiten’ laten eten als je meer zin had in blikspuit dan hete bliksem. Jurkjes genaaid. Gezorgd dat je op stevige stappers je basisschool doorliep.

Ze is de mooiste, zelfs met haar houten kleppers en huishoudschort, met haar lange, slanke benen, lichtblauwe ogen, haar hoge jukbeenderen en haar brede lach.

Terwijl ze je liefdevol verwaarloosde, was ze er altijd. Ze heeft je op je tiende laten weglopen van huis, wetend dat dat maar een straat lang duurde. Je geleerd met pijn en kwaaltjes om te gaan met haar keiharde adagium “Vroeger hadden we een varken, en die had dat ook, maar die leeft nu niet meer.”

Ze heeft haar eigen leed voor je verborgen, ondanks de ongelooflijk grote, pijnlijke tegenslagen. Zodat jij als dromerige tiener zonder vader in huis, je toch staande hield. Maar ook “Er hangt een paardenhoofdstel aan de muur” te zingen omdat je wel een erg ponymeisjemeisje dreigde te worden. En een heel jaar lang “Meisjes van dertien, niet zo gelukkig” op je dertiende.

Ze leerde je het verschil tussen goed en kwaad. Suste je als je knetterend kwaad over iets was. Troostte je als het leven je in de weg zat. Ze gaf altijd advies, ook al vroeg je er niet om en wilde je het ook niet horen. En shit, ze heeft altijd gelijk.

Ze heeft nooit geklaagd dat we, eenmaal volwassen, niet meer aan Moederdag deden, omdat wij dat commerciële flauwekul vonden en we het hele jaar al kadootjes en knuffels gaven. “Mam,vandaag is het Moederdag, gefeliciteerd”, zeg ik nu toch maar eens. “Ach ja”, antwoordt ze.

Dus ja, die van mij is de liefste, leukste en mooiste moeder.

Copyright © All rights reserved.
Using Format