Het feest is voorbij jongens. De kalkoen, kerststol, bubbels en oliebol zijn op. De familievetes mogen naast de ballen weer stof happen op zolder. Ik veeg het zevenklapperkruit door het afvoerputje. 

Nog één traditionele horde te nemen: De nieuwjaarskussen. Het zijn er veel. Heel veel. Te veel. 

Ik hoef niet met de allerleukste en zeker niet met de allerlelijkste. Niet met de brutale die mijn strak uitgestrekte arm voorbijschiet. Ook niet met de kleffe halfslachtige ambtshugger. Ik zwier daarom morgen met flinke pas de kantoortuin in. Strijk direct neer achter mijn computer. Héél druk. Veins een koortslip, knoflookadem en radioactieve straling

Degene die het toch probeert, bijt ik gevoeglijk de oorlel af.