Onhandig

Ik lag vandaag voor mijn zes maandencontrole in de tandartsstoel. Mondhygiëniste Ada, verscholen achter mondkap en plastic hoofdkap, verontschuldigt zich. “Ik kan me niet voorstellen aan u.” Alsof dat handje onlosmakelijk verbonden is aan kennismaken. Maar goed, gelijk heeft ze, het is onhandig.

Het nieuwe normaal 

In het nieuwe normaal schudden we geen handen meer.  Niet dat het uitmaakt. Die minuscule rot slijmdeeltjes zwerven zich zwevend door de lucht toch wel een weg naar een volgend slachtoffer.

Kolenschop

Ogenschijnlijk simpel, maar ik heb handen schudden altijd ingewikkeld gevonden. Dat er hele boekwerken nodig zijn om je in de fijne kunst van het handen schudden te onderwijzen, bewijst mijn punt. Een ferme handdruk, niet van dat slappe, zeggen de sollicitatie-experts. Een slap handje voelt vies. Prima, maar een ferme hand van een reuze kolenschop als je zelf frêle vingertjes hebt, voelt als aanranding. Met een ring om zelfs pijnlijk. Om maar niet te spreken van de variant Trump, die vraatzuchtig veroverend je arm bijkans uit de kom trekt. En wat als je met tuinieren nogal kartonnen handpalmen hebt gecultiveerd? 

Opvolgmelk

Voor handen schudden tellen tientallen minieme variaties en ongeschreven regels. Sta je twee armlengtes van elkaar? Geef je de ‘gehandschoende’ handdruk, waarmee je met andere hand als ware het opvolgmelk nog een bemoedigend klopje geeft? Een excuus vooraf dat je verkouden bent en liever geen handen schudt, maakt je bij voorbaat de paria met pest. Lafhartigst zijn de voet- of elleboogaanraking. Welke coronaploert heeft dat nu weer bedacht!

Blauwtje of virus

Ik zeg, vermijd sowieso lichamelijk contact, tenzij je door navelstreng of liefde verbonden bent. Een knikje, een buiging, lief glimlachen is welkom genoeg. Mocht je toch graag willen weten hoe het hoort, lees dan voor de lol Hoe hoort het eigenlijk uit 1939 van Amy Groskamp - Ten Have. Geen onhandig blauwtje meer oplopen, misschien wel een virusje.


Copyright © All rights reserved.
Using Format