Op het podium van het rood en blauw belichte theatertje in een klein provinciestadje zit Eus. Eus, van het boek Eus. Die lekker nonchalante schrijver en prater uit Deventer. Alhoewel Deventer? Soms lijkt Eus helemaal niet in Deventer te wonen maar in zowat alle kanalen van mijn Sony breedbeeld. Ook hier in de provincie ontsnap ik dus niet aan het Eus.

Nu klinkt het alsof ik niet wist dat hij er zou zijn. Dat lieg ik. Want hij werd natuurlijk dik aangekondigd in t plaatselijk sufferdje. En ik was wel nieuwsgierig. Want Eus heeft altijd Een Mening. Over hoofddoeken. Over Zwarte Piet. Over de NS.

Ik vind nóóit iets. Hoe dóe je dat?

Eus schrijft vijf columns per week en leest daarom drie kranten en volgt het nieuws op tv en internet. Die mening ligt niet zo op je bord. Die kweek je. Die draai je nog eens voorzichtig om als ie in de pan ligt te pruttelen. Eus checkt elke dag of het wel uniek is wat ie vertelt. Want ja, op de dag dat zijn column uitkomt moet De Mening nog naar versgebakken brood ruiken.

‘Maar je kunt ook altijd nog over de poepluier van je kind schrijven', besluit hij professioneel.

Foto: Dieter Bruls